Group Therapy 
گروه درمانی

درباره گروه درمانی
گروه درمانی نوعی روان درمانی است که در آن یک یا چند درمانگر با چند مراجع به طور همزمان کار می کنند. سبک کار این روش درمانی باعث می شود که افراد احساس امنیت و حمایت کنند. هدف از درمان هر چه باشد، بهبود عزت نفس و کیفیت زندگی فردی (شخصی-تحصیلی-خانوادگی-شغلی)، رشد مهارت های شخصی و اجتماعی و حرفه ای، بهبود باورهای ناکارآمد و تله های شخصیتی و یا هر چیز دیگری، گروه به شما کمک می کند که به آن دست یابید.

پیشینه گروه درمانی
این روش درمانی به طور خاص در طول دوره جنگ جهانی دوم رایج شد. در آن زمان، تعداد روانشناسان و مشاوران به قدری نبود که بتوانند به همه مراجعان درگیر با مشکلات سلامت روان مربوط به جنگ کمک کنند.

با این حال، تحقیقات مربوط به اثربخشی گروه درمانی، یک دهه قبل از این زمان رایج گردید. در ۱۸۹۵، گوستاو لوبون، مقاله ای را در این رابطه نگاشت و در آن در مورد رفتارهای فرد، تحت تاثیر ورود به محیط درمانی گروهی صحبت کرد. زیگموند فروید، ژاکوب مورنو، اریک برن و کارل راجرز از دیگر روانشناسانی بودند که در این زمینه کار کرده اند.
رهبر گروه درمانی زنده دنیا، اروین یالوم نظریه پرداز، بنیان گذار روانشناسی هستی گرا(اگزیستنشیال) و برنده جایزه علمی سال 2002 انجمن روانپزشکی مریکا است.
 

اصول گروه درمانی
روانشناسانی که بر روی این روش درمانی کار کرده اند، بر ویژگی هایی تاکید دارند که در طی این روند دیده می شوند:

القای امید: از آنجا که مراجعان در گروه در مراحل مختلف درمان هستند، دیدن پیشرفت و تاثیر مثبت درمان بر اعضای گروه می تواند به دیگران امید بدهد.
جهان شمولی: عضویت در گروهی که مراجع را درک می کنند و مشکلات مشابهی دارند، به فرد نشان می دهد که تنها نیستند و آنچه از آن رنج می برد امری رایج و جهانی است.

ارائه اطلاعات: عضویت در گروه منبع خوبی برای کسب اطلاعات در زمینه مسائل و مشکلات فردی است.

خیرخواهی: گروه تراپی به اعضا این فرصت را می دهد که با کمک به دیگران و تجربه دریافت کمک از سوی آنان، خیرخواهی و مثبت اندیشی بیشتری را تجربه کنند.

اصلاح و بازسازی تاثیرات کودکی: در جلسات، مراجعان تجربه های کودکی، شخصیت، رفتارها و احساسات خود را ارزیابی می کنند و یاد می گیرند که رفتارها و تجربه های ناخوشایند را کنار بگذارند.

توسعه مهارت های فردی و اجتماعی: عضویت در گروه فرصت خوبی برای تعامل با دیگران، تمرین رفتارهای جدید و آزمون در محیطی امن است.

رفتارهای تقلیدی: مراجع می تواند رفتارهای مفید و مثبت را نسبت به دیگران در گروه یا درمانگر انجام دهد و تاثیر آنها را درک کند.

دریافت بازخورد: با دریافت نظرات دیگران، مراجع به خودشناسی بهتری می رسد.

تسریع بهبودی: این اصل بر اساس قدرت شفابخشی حرف زدن با دیگران و به اشتراک گذاری احساسات و تجربه های تلخ در گروه است که باعث تسکین درد، گناه و استرس در افراد می شود.

مزایای فوق نشان می دهند که کار کردن در گروه می تواند بهتر از روان درمانی فردی باشد. هر چند برخی از اصول فوق در جلسات فردی نیز قابل دستیابی هستند، اما بیشتر آنها به محیط گروهی نیاز دارند.

دستورالعمل ها و قوانین شرکت در گروه های روان درمانی
در هر شکلی از گروه درمانی که شرکت کنید، قوانین کلی آن ثابت است. این قوانین برای امنیت گروه و اثربخشی بهتر درمان وضع شده اند.

البته این امکان نیز وجود دارد که در مرکز منتخب شما، قوانین دیگری نیز وضع شود، اما این پنج قانون در تمام گروه ها ثابت است، که عبارتند از:

رازداری: لازم است که تمام اطلاعات ارائه شده در گروه، توسط اعضا و درمانگر، محرمانه بماند. عدم تعهد به این قانون می تواند موجب خدشه دار شدن اعتماد طرفین شده و روند بهبودی را متوقف کند.

تعهد به شرکت در جلسات: بر اساس آن لازم است تمام اعضا در تمام جلسات، در زمان مشخص در گروه شرکت کنند و تا آخر جلسه حضور داشته باشند. علاوه بر اینکه، اعضای غائب اطلاعات و تمرینات مهمی را از دست می دهند، دیر رسیدن نیز باعث اختلال در روند روان درمانی گروه می شود.

عدم ایجاد رابطه دوستی و عاطفی با اعضای گروه: گروه تراپی یک فعالیت اجتماعی نیست، و انشالله با هدف درمانی انجام می شود. ایجاد دوستی یا دیگر پیوندها بین اعضای گروه در موفقیت درمان تداخل ایجاد می کند، به خصوص اگر پس از آن اعضای گروه در به اشتراک گذاری اطلاعات خود به خاطر حضور فرد دیگری در گروه دچار تردید شوند. دوستی ها را برای بعد از درمان بگذارید.

حرف بزنید، عمل نکنید: افراد به تماس فیزیکی واکنش های متفاوتی دارند. بنابراین به جای بیان با حالات صورت یا اعمال جسمی، حرف بزنید.

شرکت کنید: اگر اعضای گروه در بحث ها و تمارین شرکت نکنند، تاثیر درمانی حاصل نمی شود. نرخ درمان و بهبودی به میزان شرکت فعال اعضا، به اشتراک گذاری اطلاعات و یادگیری از دیگران بستگی دارد. برای آنکه درمان موثر باشد، تمام اعضا باید در بحث و درمان شرکت فعال داشته باشند.

گروه درمانی چگونه انجام می شود؟
گروه می تواند چهار نفره یا حتی تا دوازده نفره باشد که معمولا یک تا دو بار در هفته به مدت یک تا دو ساعت تشکیل می شود. حداقل جلسات شش جلسه است اما معمولا دوره یک ساله رایج تر است.
در بسیاری از موارد، گروه در اتاقی با هم دیدار می کنند که صندلی ها به شکل یک دایره بزرگ چیده شده اند به نحوی که هر کس می تواند دیگری را در گروه ببیند. جلسه با معرفی اعضا و دلیل شرکت در گروه درمانی شروع می شود. همچنین، اعضا تجربه و پیشرفت خود را نسبت به جلسه قبلی گروه درمانی بیان می کنند.

شکل برگزاری جلسه تا حد زیادی به هدف گروه و ترجیح درمانگر بستگی دارد. برخی از درمانگران به سبک آزاد در گفتگو اعتقاد دارند که در آن هر نفر می تواند هر زمانی که مایل است در بحث شرکت کند. درمانگر دیگری ممکن است برنامه خاصی برای هر جلسه داشته باشد که در آن مراجعان مهارت های جدیدی را در گروه تمرین می کنند.
در شروع جلسات، هر یک از اعضا مشکلات خود را در گروه مطرح می کنند. بازخورد و مشکلات دیگر اعضا را نیز می شنوند و در مورد آنها نظر، احساسات و افکار خود را بیان می کنند. این تعاملات، به ایجاد تغییرات در افراد کمک می کنند.

در آغاز تشکیل گروه، روند درمان و ادامه فعالیت گروه به درمانگر بستگی دارد. اعضاء گروه در انتظار راهنمایی و دستور العمل درمانگر هستند. به تدریج و پیشرفت اعضا در روند درمان، اعضای گروه یاد می گیرند که وابسته به درمانگر نباشد و مسئولیت پذیر باشد. با پیشرفت درمان، صمیمت بیشتری بین گروه ایجاد می شود. احساسات خود را بیان می کنند و واکنش های مناسب در مقابل احساسات دیگران نشان می دهند.

درمانگر در جلسه درمان حضور دارد، اما تنها اداره کننده جلسه نیست. سعی می کند به عنوان یک عضو گروه انسجام جلسه را حفظ کند. او از تکنیک های مختلف در مورد اعضاء گروه و واکنش های آنها استفاده می کند. ممکن است گروه درمانگر جلسه را با خطاب گروهی آغاز کند و ادامه جلسه را با تشویق و باز خورد به اعضاء تداوم بخشد. هدف مشاوره، یادگیری در مورد عادات و الگوهای احساسی و رفتاری و چگونگی نقش آنها در مشکلات است.

انواع گروه در گروه درمانی
گروه درمانی در دو شکل گروه باز و بسته انجام می شود. در گروه باز، اعضای گروه می توانند در هر زمانی به آن ملحق شوند.
گروه بسته به گروهی گفته می شود که تمام اعضا ثابت هستند و همه در یک زمان جلسات را شروع می کنند. علاوه بر گروه باز یا بسته، گروه ها بر مبنای دیگری نیز تقسیم بندی می شوند:

گروه های آموزشی
این شکل از گروه تلاش می کند در مورد موضوعی خاص اطلاعاتی را ارائه دهد تا سطح آگاهی اعضا را در آن زمینه افزایش دهد. یادگیری ارتباط و رفتارهای بالغانه از دیگر اهداف این نوع گروه است.
روند درمان توسط درمانگر حرفه ای هدایت می شود و ارتباط بین افراد گروه نسبت به سایر انواع گروه درمانی اهمیت کمتری دارد. در این گروه‌ها درمانگر معمولاً نقش یک معلم را ایفا می کند.
این نوع گروه ها بیشتر در جهت موضوع خاصی مانند افزایش اعتماد به نفس پس از ورشکستگی ، بهبود عملکرد معامله گران در بازارهای تجارت جهانی و..

گروه‌های درمان محور
این گروه‌ها بر تجربه گروهی استوار هستند. زمانی که گروه در حال بحث در مورد مسائل مختلف است، درمانگر سعی می کند در مرکز توجه قرار نگیرد و صرفا بحث را پیش می برد. این اعضای گروه هستند که عضو فعال هستند و درواقع درمانگر تنها یک هدایت کننده و نظم دهنده است.
فعالیت در این گروه باعث افزایش اعتماد به نفس و احساس تعلق در فرد می شود. درواقع، افراد به جای روان درمانی فردی، به صورت گروهی‌ روان درمانی می شوند. تمام مباحث در گروه مطرح می شود و اعضا تعارضات خود را آنجا درک می کنند.

گروه درمانی برای چه افرادی مناسب است؟
از این روش برای دستیابی به اهداف زیادی استفاده می شود. گاهی درمانگر این روش را به روش های دیگر ترجیح می دهد که می تواند به دلیل تناسب آن با شرایط بیمار یا احتمال درمان بهتر باشد.
گروه درمانی برای کسانی مناسب است که وضعیت سلامت روانی آنها زندگی روزمره را برایشان سخت کرده است. برخی دیگر مشکل خاصی ندارند، اما به آموزش و حمایت بیشتر نیاز دارند.

موضوعات گروه‌ درمانی
موضوعات و مسائل زیر از طریق گروه درمانی قابل درمان هستند:

• اعتیاد

• ورشکستگی مالی

• خشونت خانگی یا سوءاستفاده و آزار

• طلاق

• اضطراب

• اختلال استرس پس از سانحه

• خودکشی

• عزت نفس پایین

• مشکلات ارتباطی

• فرزندپروری

• اختلالات خوردن

• مدیریت خشم

• سوگواری و غم از دست دادن

• رشد شخصی

• تصحیح عملکرد نابسمان در شغل و معاملات تجاری

این فهرست تمام مشکلاتی را که در گروه درمانی قابل درمان هستند، پوشش نمی دهد بلکه جز رایج ترین مسائلی هستند که از این طریق درمان می شوند.لذا درمانگر نیز با صلاحدید خود میتواند عده ای از افراد با مشکل مشترک را در جلسات گروه درمانی قرار داده و به ایشان کمک حرفه ای دهد. به یاد داشته باشید که ممکن است در ابتدای پروسه درمان، این روش به مراجع توصیه نشود. یکی از دلایل این امر دشواری در به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی در محیط های گروهی، به ویژه در ابتدای دوره درمان است.

مزایای استفاده از گروه درمانی چیست؟
- از اعضا حمایت و تشویق به عمل می آورد.

- اعضا می بینند که کسان دیگری نیز مانند آنها دچار مشکلات مشابهی هستند و آنها تنها نیستند.
- اعضای گروه می توانند مدل و الگویی برای دیگران باشند. 

- وقتی مراجعین می بینند کسی به خوبی توانسته با مشکلش کنار بیاید، امیدی برای بهبودی پیدا می کنند.

- پیشرفت هر کس، می تواند الگویی برای دیگران باشد و این به توسعه حس موفقیت و پیشرفت ایشان کمک می کند.
- مقرون به صرفه است زیرا به جای آنکه تمرکز فقط روی یک نفر باشد، درمانگر می تواند به گروه بزرگتری از مراجعان بپردازد.
- پناهگاه امنی برای افراد است و محیط جلسه به مراجع اجازه می دهد تا در محیط و گروهی امن اعمال و مهارت های جدید را تمرین کند.
- با عضویت در گروه، درمانگر می تواند رفتار هر کس را در محیط اجتماعی دریابد: با استفاده از این اطلاعات ارزشمند، درمانگر می تواند بازخورد خوبی به مراجع بدهد.

معایب گروه درمانی چیست؟
این روش درمانی ممکن است با معایبی نیز همراه باشد که برای آگاهی و تصمیم گیری بهتر باید از آنها آگاه باشید.
- تمرکز درمان روی فرد نیست. بنابراین سطح تداخل به کیفیت و تمرکز روان درمانی فردی نیست.
- سطح محرمانه بودن اطلاعات نسبت به روان درمانی فردی پایین تر است.
- برخی از افراد نه تنها خود تغییری نمی کنند، بلکه مانع موفقیت دیگران نیز می شوند.
- گروه درمانی به افراد بی انگیزه این امکان را می دهد که مسائل خود را مخفی کنند.
- این امکان وجود دارد که زمان تشکیل گروه با برنامه فردی یک نفر تداخل پیدا کند.
- گروه درمانی برای برخی افراد مناسب نیست، مانند افراد ضداجتماعی، بسیار خجالتی، تکانشی، خشن، روان پریش و غیره.
البته یک درمانگر باتجربه و مجرب می تواند از بسیاری از معایب فوق جلوگیری کند و به پیشرفت و تغییر مثبت در اعضای گروه کمک کند.

چطور بیشترین نتیجه را از روان درمانی گروهی بگیریم؟
این روش درمانی در ابتدا کمی ترسناک به نظر می رسد، اما به تدریج همه چیز آسان تر می شود. کسانی که سعی می کنند به طور کامل در فعالیت های گروه شرکت کنند و در بیان مشکلات خود مشکلی ندارند، بیشترین نفع را از این روش درمانی می برند.
گاهی، وقتی این روش برای مراجع جدید است، از او دعوت می شود که ساکت بنشیند و به تجربه های دیگران گوش دهد. این استراتژی تنها زمانی موثر است که در نهایت به شرکت مراجع در بحث بیانجامند.
برای آنکه بتوانید از این نوع درمان بهره مند شوید، نمی توانید ساکت یک گوشه بنشینید. شرکت در بحث ها، پرسش سوالات، صادقانه حرف زدن، انجام تمارین و تکالیف و همکاری با درمانگر بهترین کاری است که می توانید برای خود و دیگران انجام دهید.

گروه درمانی آنلاین چیست؟
به تازگی پیشرفت های تکنولوژی و فناوری ارتباطات این امکان را به متخصصان و مراکز داده است که خدمات خود را در قالب استارتاپ ها ارائه کرده و به طیف بیشتری از افراد خدمت رسانی کنند.
احتمالا تا به حال در مورد مشاوره روانشناسی آنلاین شنیده اید. این روش تلاش می کند تا شما را در هر نقطه از جهان به روانشناس یا مشاور مورد نظرتان مرتبط کرده و راه حلی برای مشکلات شما بیاید.
گروه درمانی آنلاین گامی فراتر از آن است و تلاش می کند تا روان درمانی و مشاوره در محیطی گروهی و امن زیر نظر یک متخصص مجرب ارائه دهد.
بدین ترتیب، شما می توانید ضمن حفظ حریم شخصی و هویت خود، با افرادی گفتگو کنید که مشکلاتی مشابه شما دارند.
گروه درمانی مهاجران راه حلی برای مشکلات آنهاست. تنهایی و فشار غم غربت از مشکلات رایج در مهاجران است که سلامت روان آنها را تهدید می کند. یافتن مشاور و روان درمانگری که بتواند آنها را به طور کامل درک کند و از پس زمینه فرهنگی مهاجران ایرانی باخبر باشد، دشوار است.
مشاوره گروهی آنلاین و در کنار آن گروه درمانی مهاجران این فرصت را در اختیار این گروه از ایرانیان قرار می دهد که در هر گوشه ای از جهان بتوانند مشکلات و مسائل خود را بیان کنند و راهکارهایی مناسب دریافت کنند.

گروه ها چند نفره هستند؟
تعداد نفرات به موضوع مورد بحث و نظر درمانگر بستگی دارد. اعضا از ۵ نفر تا ۱۲ نفر قابل تغییر هستند. این رقم برای حفظ پویایی گروه و تبادل و تعامل مثبت لازم است.
در گروه های کوچک تر امکان تمرکز بر مشکل هر فرد وجود دارد، از سوی دیگر در گروه های بزرگ تر، دیدگاه های بیشتر و متنوع تری به اشتراک گذاشته می شود. در مورد بهترین گزینه با روانشناس خود مشورت میکنند.
برای بسیاری از مراجعان شرکت در روان درمانی فردی و گروهی مفید است. شرکت در هر دو شکل درمان به بهبود شانس درمان و ایجاد تغییر در رویکرد و باورهای مراجع کمک می کند.

ریسک و محدودیت های درمان:
گروه درمانی شکل مکمل درمان است. معمولا، کسانی مناسب این روش درمانی هستند که تحت درمان با یک روش درمانی فردی دیگر قرار دارند. اما شرکت در جلسات نیز با ریسک همراه است. برای مثال، ممکن است شنیدن داستان دیگران موجب اضطراب یا افسردگی بقیه اعضای گروه شود.
اگر جز افرادی هستید که بیش از حد برای دیگران دلسوزی می کنند و از شنیدن دردهای دیگران افسرده می شوید، شاید بهتر است در مورد این روش درمانی بیشتر فکر کنید.

​